VİCDAN KANTARININ TOPU:EMPATİ

Başlıklar yazının yarısıdır. Diye düşünürüm. Nasıl başlamak bitirmenin yarsıysa; karar da başlamanın yarısıdır. Konusu ne olursa olsun bu ön kanılar beni hep yüreklendirmiştir. Gerçek değilse de gerçeği içerdiği için sığındığım bir enerji kaynağı olmuştur. İlginçlik ilgiyi, ilgi de bilgiyi çağırdığı için meraka sarılı bir çekim merkezine dönüştürerek okura servis edersiniz. Amaç okunarak paylaşmaksa; kaybedeni olmayan sözcük dansından ibarettir. Özü de sözü de iyi niyetten ibarettir.

EMPATİ: Karşınızdakinin yerine geçmek ve onun gibi düşünmeyi, hissetmeyi deneme muhasebesidir. Eğer vicdan kantarınızın top kaçmamışsa burada insancıllık adına içsel blansınızı, akordunuzu, özdenetiminizi yapmış olursunuz. Bu trans durumunuz, önyargılarınızı, kin ve nefretinizi, çıkarcı ve bencilliğinizi törpüleyerek insan odaklı bir merkezden hükmetmeye başlamanıza yardımcı olacaktır.

Bu tarafsız (nötr) konumunuz, elinizdeki nalıncı keserini düşürecek ve verici olmak gibi ulvi değerle bezeyerek ruhsal sağlığınızı düzeltecektir. Evrimsel (tekamülcü) adımlarınız, sosyal ilişkilerde (beşeriyette) ‘yol-su-elektrik’ olarak size dönecektir.

Davranış Bilimleri bağlamında; İnsanlaşmış hayvanları ve/veya Hayvanlaşmış İnsanları  gördüğümüzde ezberimiz bozulduğundan  hemen egomuzu tetikleyerek doğrudan veya çaprazlama empati yeteneğimizi kullanarak kendimizi test etmiş oluruz. Karşılaştığımız eylem, İnsanın hayvanlaşmasıysa; ulusal kültür ağacımızın köküne sarılarak örf-adet kılıcımızı ve milli refleksimizi kuşanır  kınama içgüdüsüyle o insanın itibar karnesine olumsuz not düşeriz. Diğer taraftan Hayvanın insan gibi davrandığını gördüğümüzde de ‘şuna bak! çoğu insandan daha akıllı’ deriz. Burada uygulanan empati çaprazlama empatidir ki, pedagojik psikolojide ve sosyal psikolojide sık kullanılan türdendir. Ama her ikisi de insanlığın eleştirilerek düzeltilmesine hizmet etmek içindir.

…Bankta elinde köpeğiyle oturmakta olan bir kadının karşısındaki duvarın dibine küçüğünü yapan insana karşı; sinileyen köpeğin feryadındaki ‘bir kuytuda işeyebilme’ beklentisiyle çişini tutmak için zorlanmasındaki türsel rol değişimini çözümlemenizi öneririm.

Köpek cephesinden bakacak olursak (trajıkomik empatiyle): ‘Ben itken insanlardan utanma adına çişimi tutuyorum ama insanlar itlerden utanmadıkları gibi türdeşlerinden de utanmıyorlar. Nasıl susmak bazen konuşmaktan daha konuşkansa; konuşamasam da neden/sonuç ilişkisine göre eylemlerimiz konuşma özrümü örtecek kadar kalıcı’ dediğini duyar gibi oluruz.

Bir de İnsan cephesinden bakalım (drama/hüzün empatiyle): ‘Boş ve yahu! İt besleyen kadından mı yoksa itinden mi utanacağım? O itiyle bankta oturmaya utanmıyor da ben çişimi yaptığıma mı utanacağım’  …gibi özrü kabahatınden büyük olarak hem kel hem de fodulluğu dizboyudur.

Bunlar empati eksikliğinden ve empati refleksimizin zayıflığından kaynaklanan davranış bozukluklarıdır. Bu bozuklukların tedavisi, kendinizle, milletinizle barışık olmak ve olduğunuz gibi görünmek ve göründüğün gibi olmak düsturunda saklıdır. Yılların imbiğinden damıtılan bu özdeyişlerde insanlığın kodları saklıdır. Kodların deşifresi ise; mütevazi insan olmakla çıkılan yol haritasında yaşanacak ömürle cevabını bulacaktır.

Tarihe insanlık adına iz bırakan insanlardan olmanız dileğiyle, sevgiyle kalın.

Şakir GENÇ

Şair-Araştırmacı Yazar

SİBER TERÖRİZM

SİBER TERÖRİZM

Bundan otuz yıl geriye (yakın geçmişli tarihimize) gittiğimizde; yaşlı dünyamız, evrenle senkronize ve uyum içerisinde dönmekte idi. 1980 sonrası  dünyamız yaşına yakışmayan bir biçimde dönmeye başladı. O dönerken konuklarının da (insanlığın) başı dönmeye başladı. Şarhoşçasına, deli dumrulcasına bir dönmeden söz ediyorum.

Ulusal frekansımız bozuldu. İletişimimiz kesildi, paylaşım ve etkileşmemiz kalmadı. Milli refleksimizde tutulma ve hasletlerimizde silinmelerle dumura uğramış bellekler arenasında insanlararası yalnızlaşma ve ötekileştirme. Diğer boyutuyla da daha vahim olanı, biriylerin kendi içindeki yalnızlığından sıyrılamaması gibi uğultulu girdabın sarmalında kendini sokan akrep misali yaşamın labirentinde debelenmekte.

Bu sosyolojik deprem salt bizde (Türkiye’mizde) değil; tüm dünyada şiddetini hissettirmektedir. Ulusal birlikteliklerden tutun çekirdek aileye değin bu gerçekle yaşıyoruz. Otuzyıldır yörüngesinden-rayından çıkmış, şakülü kaymış dünyanın durduğu-duracağı yok. Bir Allah’ın kulu da freni patlayan dünyanın önüne taş atıp durdurmuyor. Dünya döndükçe bizlerin de başını döndürmeye devam ediyor.

Çocuğun ellerinden tutarak çevirmeye başlayın; merkezkaç kuvetinden aurasının dengesi bozulur, beyni bulanır, kısacası bir yere gidip yıkılır. Sanki dünyamızda bizlerin elinden tutmuş döndürüp bırakıyor. Beşeriyetin başını döndürüyor, bilincini bulandırıyor, ezberlerini bozuyor. Bu ahval içerisindeki insanoğlu da kendi türünün sonunu hazırlamak için elinden gelen şeytanlığı sergiliyor. ‘Şeytan hiç iş bulamazsa kendi neslini yoldan çıkarırmış’.

Madde bağımlısı olanların başlama yaşları ilköğretim düzeyine kadar inmişse, ideolojik olarak kardeş-kardeşi öldürebiliyorsa, dünün kutsal değerleri bu gün değerini yitirebiliyorsa bu dünyanın çivisi çıkmış demektir.

…Bu bilinçli çivi çıkarıcılar oturdukları yerden çıkan çivileri toplayarak hastalıklı, saldırgan kişilikleriyle mütecavizce kendi dünyalarını kuruyorlar. Sizin tüm manevi ve maddi değerlerinizi ellerine geçirerek yönetiyorlar. Kendi vatanınızda köleleşiyorsunuz ve ulusunuza-ailenize yabancılaşıyorsunuz. İşte bunun adı: SİBER TERÖRİZM’dir.

Blişim-iletişim-etkileşim, kısacası internet/sanal ortamla sizin içinize sızarak kör noktalarınıza kadar nüksediyorlar ve askeri-stratejik bilgi ve belgelerinize ulaşıyorlar. Oturdukları yerden madenlerinizi/topraklarınızı satın alıyorlar. Kültürünüzü-dilinizi ve benliğinizi yozlaştırarak canınızdan-ciğerinizden koparıyorlar. İnternet argümanını kullanan SİBER TERÖRİZM, en ağır savaşlardan daha ağırdır.

Tüm ülkeler, geç de olsa uyandılar. Bilişim Suçları birimlerini kurdular. Duyargalarını ve duyarlılıklarını açtılar. Yönetsel önlemler kadar top yekün  kontr (karşı) atakla Milli Seferberlik ilan ederek korunmalıyız diye düşünüyorum.

Mücadele ederek kaybedenle mücadele etmeden kaybeden arasındaki fark; biri ‘mücadele ettim ama başaramadım, kaybettim’ deme hakkını kullanırken diğerinin böyle bir hakkının dahi olmadığıdır.

Öz canınızı kaybederken itiraz hakkınızı kullanırsınız veya kullanmazsınız bu sadece sizi bağlar. Ancak, milletinizin top yekün canına kıymak isteyenlere karşı kılınızı kıpırtatmazsanız; 73 milyona karşı birinci dereceden sorumlu olursunuz. Milletin vicdan mahkemesinden çıkan ceza ile Tanrının huzuruna gitmek kadar ağır bir ceza olamaz.

O nedenle; Vatani tercihlerimiz kişisel tercihlerimizin daima önünde olma durumundadır. Bu güzel Vatanımız, bizlere bu tercih sıralamasını iyi yapan ecdatlarımızdan emanettir. Bayrak yarışında şike ve ihanete asla hoşgörü gösterilmemelidir.

Alnı açık, başı dik, aidiyeti gelişmiş bireyler şeytanlardan daha çoktur. Bu açıdan karamsar olmamız için hiç bir neden yok.

Çağımızın en tehlikeli silahı: SİBER TERÖRİZMİ 24/24 gözlem altında tutmalıyız.

Yarınımıza güvenle bakabileceğimiz bir ülke ve dünyada yaşama dileğiyle… Sevgiyle kalın.

Şakir GENÇ

Şair-Araştırmacı Yazar

…VE SEN*

…VE SEN*

Grubun kızıllığı

…Ve sen

Kadehime doluyorsunuz

Bir balıkçı teknesinde

Grubun kızıllığı

…Ve seni yudumluyorum

Varsıl cennet akşamlarını

Yokluğuna harcamaktayım

Yüreğimde ibrişim

Hasretini dokumaktayım

Tortun çöreklenmiş içime

İliğime işliyorsun

Aklımda asılısın

Acı veriyor yokluğun

Şimdi bir balıkçı teknesinde

Grubun kızıllığı

…Ve seni yudumluyorum

Ağır maden tortusu gibi

Bel veriyor hasretin

Ensemden basıyor

Gönül dolusu illetin

Nabzımı dürtüyor kuytudan

Zulamdaki lanetin

Bitevi ruhumu uyarıyor

Yanağımı yalayan son nefesin

Şimdi bir balıkçı teknesinde

Grubun kızıllığı

…Ve seni yudumluyorum

Kararmış maviliği denizin

Kara zamana asılı ak zambak gibisin

Kızıl atlasında tan yerinin

Dörtnala giden tay gibisin

Noktaları kurşunlanmış şarkıda

Armonisi coşan düş gibisin

Gönlümde asılı kalmış hayalin

Ruhumda kutsanan tanrıça gibisin

Acının kirmeninde dönerken yalnızlığın

Dipten vuran dalga gibisin

Şimdi bir balıkçı teknesinde

Musallat oldun yakama

Grubun kızıllığı

…Ve seni yudumluyorum

nerden çıktın karşıma

Kadehler içimde boğuluyor

İçim sende

Dünya batsa da

Sen batmıyorsun

Beynimde dalgalanıyorsun

Ruhun teknemde

Şerefine kaldırıyorum

Grubun kızıllığı

…Ve seni yudumluyorum

Şakir GENÇ

Şair-Araştırmacı Yazar

YÜREK DİLİ adlı kitabımdan paylaşılmıştır.

* ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN ÖDÜLLÜ ŞİİR YARIŞMASI BİRİNCİLİK ÖDÜLÜ’NÜ ALMIŞTIR.

AİDİYET/DAHİL OLMA/ İÇSELLEŞTİRME

AİDİYET/DAHİL OLMA/İÇSELLEŞTİRME DUYGUSU

İnsan sosyal bir varlıktır. İlla ki türüyle iletişim kuracak, dayanışacak, paylaşacak, çoğalacak ve eğitecek, eğitilecek, öğrenecek, öğretecek sonunda kendini gerçekleştirecek/aşacak.

Yaşamsal süreceni akıldan beslenen zekasıyla iyi yönetenler, kendini gerçekleştirenlerdir de diyebiliriz. Akıl olmadan zeki olmanın kimseye bir yararı olamaz. Zeka çiçekse; akıl topraktır. Akıldan beslenmeyen çiçekler kurur. Bir anekdot:

… Dalda yavrularını besleyen kargayı tilki görür.

-Karga kardeş orada ne yapıyorsun?

-Yavrularımı besliyorum.

-Şimdi o ağaca çıkarsam hem seni hem de yavrularını yerim.

-Yapma tilki kardeş.

-Seni ve yavrularını yememem için yavrunun bir tanesini aşağıya at!

Bir tanesini atınca diğer yavrularını ve kendi canını kurtaracağını sanan karga yavrunun birisini aşağı attığıyla tilkinin yediği bir olur. Tilki ödünü almış ödülü koparmıştır.

-Karga kardeş! Bu yavrunda çok küçükmüş. Ya birini daha atarsın ya oraya çıkar hepinizi tek-tek yerim.

Karga birini daha atar ve tilki onu da yer. Karnı doyarak oradan ayrılır. Karga iki yavrusunun acısıyla Leyleğe gider. Sevgili Leylek kardeş! Bu tilkiyle başım belada. Karnı açıkdıkça geliyor: ‘Ya yavrunu birini aşağıya at ya da oraya çıkar hepinizi yerim’ diyor. Ben de kalanları kurtarayım bari diyerek iki yavrumu verme zorunda kaldım. Yarın karnı acıkınca tekrar gelecek. Ben ne yapabilirim? Ne olur bana akıl ver.’ der. Leklek de: Bre Karga kardeş! Yavrunu boşuna vermişsin. Tilki ağaca çıkamaz. Yarın geldiğinde: ‘Hadi ağaca nasıl çıkacaksan çık! Sana yavrularımı vermiyorum! Dersin o da çekip gidecektir.

Ertesi gün aynı saatte Tilki yuvanın altına gelir.

-Karga kardeş! Acıktım. Ya bir yavrunu daha at ya da oraya çıkar hepinizi tek-tek yerim! der

-Gel de ye! Nasıl yiyeceksen

-Sana bu aklı kim verdi? Daha dün iki yavrunu kendin verdin. Şimdi ne oldu da bana kafa tutar oldun?

-Leylek baba,  ’tilkiden korkma! O ağaca çıkamaz ’ dedi.

Tilki avını kaybettiren leyleğe gider:

-Leylek kardeş, ne kadar güzel süzüle-süzüle uçuyorsun. başını kanatlarının altına sokarak uçabilir misin?

- Tabi ki uçarım

-Uçta gerelim

Leylek başını kanatlarının altına sokarak uçmayı denemesiyle birlikte: tilkinin önüne düşer. Tilki kardeş beni yeme yavrularım açlıktan ölür. Diye yalvarmaya başlayınca  Tilki cevaben:

-Aklının hepsini kargaya vermeseydin karnım tok olacaktı belki seni yemeyecektim. Şimdi Karga akıllandı. Yavrusunu vermedi.Yani anlayacağın açım. Seni elimden akıl verdiğin Karga dahi alamaz.

(…)

Biz yine insan aklına ve zekasına dönelim. Akıl yönetim ister. akıl diyalektik kestirim ister.Akıl analitik zeka ister. Akıl çelişkilerden arınma ve karar verme melekesi ister. Akıl, zekaya-uzamsal zekaya ev sahipliği, babacanlık yapmak ister. Akıl taltif-takdir ister ki; o da ödüllenerek şımarmak ister. Kısacası akıl; ne kadar faydalanmak isterseniz o kadar yardıma koşmak ister. Yeter ki aldığını iyi kullanan ehliyetli kişilerin beyninde pozitif hamleler yapabilsin.

Zeka; akılla istişare ister. Akıl hocası olmadan dalağı şişen koşucu gibi yorulacağını, madara olacağını, pot kıracağını, yakayı ele vereceğini bilir. O nedenle Zeka aklın gölgesi gibidir. Akıl büyüdükçe gölge küçülür. Akıl küçüldükçe gölge yok olur. Biri birine muhtaçtır. Senkronizedir. Eşgüdümlüdür. Ve Kombinedir, organizedir.

Tüm hareketlerimizin, akıldan beslenen zekadan damıtılan kugulu ve kararlı eylemlere dönüşen üretkenlik içinde olması umuduyla…Sevgiyle kalın.

Şakir GENÇ

ZİHNİN KRİPTOLOJİSİ

ZİHNİN KRİPTOLOJİSİ

Akıl Oyunları, Zihinsel Santrançlar, Stratejik Hamleler…Bu eylemlerin üretim merkezi; canlıların en seçkini olan insanın kafatası içerisinde yer alan 1200-1400 gramlık organımızdır. Yani tüm organlarımızın şapka çıkardığı BEYNİMİZDİR.

Beynimiz kimi kez düşmanımız kimi kez de candostumuzdur. Bu ikilemin yanıtı: Kullanma niyetiyle özdeşiktir. Yani ‘NİYET’inize göre size servis yapacaktır. Öylesine karmaşık/grift/çetrefil yapıya sahiptir ki; ne yaptığını bilmemize karşın ne yapacağını bilememek gibi gizemli  bir yanı da var. Vücudumuzdaki oksijen ve kanın %20′sini kullanıyor. İçindeki protein, 100 bin mil (160.934.4 metre) uzunluğunda damar, 100 milyar sinir hücresiyle emrimize amade süper bir organımız. Atomu bulan mucit, Hiroşima’da 140 bin, Nagasaki’de 80 bin insanın ölümüne ve milyonlarca insanın radyoaktif etkisiyle sakat kalmasına neden olacağını bilseydi kesinlikle bulmazdı veya bulduğunu paylaşmazdı. Yine morfinin bulunuş amacıyla kullanılış çeşitliğinde de aynı örneği yani ‘NİYET’i okuyabilmekteyiz.

İnsanoğlunun 15 milyon (bilinen) yıllık öyküsündeki süreç; evrimsel ivmeyle, tekamül ederek bize değin gelmiş. Bu yolculukta iyi niyetlere devam edilerek referans alınmış, kötü niyetlerle de mücadele edilegelinmiştir. Şeytanın olmadığı yerde meleklerin asla kıymeti bilinmez. O nedenle kötü niyetlerle de yüzleşmek gerekebilir. İşte bu yüzleşmeleri iyi analiz ederek analitik sentezlerle dersler çıkaragelinmiştir. Böyle olmamış olsaydı eğer; bugün dünyamıza köyü niyetin egemen olması gerekirdi. Ama iyiler ve iyilikçi iklim hüküm sürmektedir.

Ancak, yaşadığımız yüzyılın son çeyreğinde iyi NİYET’lilerle kötü NİYET’liler arasında oynanmakta olan maçta, kötü NİYET’liler 1-0 galip. Şeytan Üçgeni mi dersiniz, Burmuda Üçgeni mi dersiniz ne derseniz deyin, sap ile samanın, kötü ile iyinin, güzel ile çirkinin, kurt ile kuzunun biri birine karıştığı (belki de bilinçli olarak karıştırıldığı) tarihsel süreçten geçiyor yaşlı dünyamız. İşte bu süreci az hasarlı atlatabilmemiz için, kafatasımızın içindeki o 1400 gramlık organımızı iyi ve iyilikçi kullanmamız gerekmekte. Tanrı her organımızı et ile korumaya alırken salt beynimizi kemikle korumaya alarak bize cevherimizin işaretini vermektedir. Araç hazır direksiyon ve yönetim iradesi sizde! Beyinizi de akılınızı da kendinizi de, ülkenizi de iyilikçi iklimlerde sörf yaptırma mezeyeti, becerisi sizde! İblislerin trafik işaret ve levhalarına kanmadan/sapmadan insanoğlunun bu  süreci atlatacağından hiç kuşkumuz olmamalı.

‘İBLİS

İblis!…O büyük ad ne kadar calib-i hayret*;

Her ülkede, her dilde anılmakta o şöhret.

Her Kabe’de puthanede, meyhanede İblis!’

*Hayret çekici/uyandırıcı.

NİYET dedik ya insanoğlu iyi niyetle, sağduyuyla hareket ederken doğaldır ki hata da yapacaktır. Belki kötü niyetlilere hizmet de etmiş olacaktır. Ama burada sorgulanan sonuç değil neden olmalıdır. Yani niyete bakılmalıdır. Sizleri fazla sıktığımın farkındayım. Biraz mizanselleştirerek bağlamaya çalışacağım: At arabasıyla otobana giren adama kızan Polis Memuru: ‘Kardeşim buraya at arabasıyla girilir mi? bari en sağdan dikkatli git! Sen ulu ortadan gidiyorsun! der. Adamın pişkin olduğu kadar düşündürücü savunması: Ne yapayım begim, Hayvandır! Girme dedim girdi. Bari sagdan git dedim gitmedi. Ben napam? Polis Memurunun sinir katsayısını düşünmek bile istemem.

Bu cennet ülkenin tüm imkanlarından yararlananlar, mağlesef bu ülkeye hizmet etmeyenlerdir. Yük-çile Memedimin/Ayşemin; sefa aidiyeti gelişmemiş konar-göçerlerin. Yani Türkiye’nin bahçesinden yoncayla semiren inekler, sütünü başka ülkelere sağdırıyorlar. İşte bizlere düşen öncelikli görev: Bu ineklerin ZİHİNSEL KRİPTOLOJİSİNİ, kriminolojisini iyi tanılayarak kalıcı tedavilerde bulunmaktır. Bunun için, kafatasımızın içinde bulunan ve adına beyin dediğimiz 1400 gramlık organımız yeter. Yeter ki, Ulusal  enerjimizi 780.000 km2′lik sinerjiye dönüştürebillelim. 5000 yıllık deneyime sahip olan Anadolu toprakları, öyle asil öyle soyludur ki; safrasını atmasını bilecektir.

Sabrınızı zorladığım, zamanınızı aldığım için bağışlanmam dileğiyle…Sevgiyle kalın.

Şakir GENÇ

Şair-Araştırmacı Yazar

BİZİM ELLERE GELME

İçimi kurt kemirirken

Sesini verme rüzgara

Seni duyabilirim

Tül bedenin

Lodosla kucaklaşmasın

Cız eden yüreğime

Yenilebilirim

Kelebek delisi hasretinle

Kırlara koşma

Çiçeğe durabilirim

Bar daha sakın

Bizim ellere gelme

Gururuma yanilip

Elinden tutabilirim

(YÜREK DİLİ adlı kitabımdan paylaşılmıştır)

Şakir GENÇ

Şair-Araştırmacı Yazar

BALIK HAFIZASI

Evrenin pozitif en/leriyle donanmış canlısı olan insan, bazen negatif en/leri tiplemektedir. Bu türümüze yakışmayan davranış bozuklukları moral değerlerimizi altüst ederken insanlık adını da karamsarlığa  düşürür/büründürür. Örnek mi? Buyurun: Televizyon spikeri-kameramanı sokaktaki insanlara soruyor: ‘Ülkemizin İdari Rejimi nedir? Biliyor musunuz?’ , ‘Kübilay ve Menemen Olaylarını hiç duydunuz mu?’…inanınız  galaklı/kulaklı beyzadelerin  çok-çok apsürt yanıtlar verdiğine tanık olduk/oluyoruz. Bunlara BALIK HAFIZALI desek, aceba balıklara hakaret mi etmiş oluruz? Yoksa acınası zavallı mı diyerek teselli mi oluruz seçim/tercih sizin. Balıkların 3 saniyelik hafızada tutma süresinin 5 aya kadar tutabildiklerine ve dahası eğitilebilindiklerine ilişkin Bilim Teknikte bir Araştırma Makalesi okumuştum. Balıkları bırakın insan üretimi robotlar dahi programlamayla hafıza kayıtlarını kullanabilmekte iken bu insancıkları hoş görmemiz olanaklı görünmüyor. Ülkemizin İdari Rejimini bilemeyen bir yurttaşımızın olması ve/veya Kübilay ve Menemen Olaylarını bilemeyen/anımsamayan bir yurttaşımızın olması; hiç bir şeyi değiştirmese bile Cumhuriyetimizin faziletine, kurucularının ruhuna ve bu uğurda can veren şehitlerimizin kutsal anılarına karşı saygısızlık ettikleri yadsınamaz. Bizlerin Cumhuriyete, Cumhuriyetin Osmanlı İmparatorluğuna, Osmanlı İmparatörluğunun 16 Türk Devletine, 16 Türk Devletinin Türk Beyliklerine, Türk Beyliklerinin Türk Oymaklarına minnet ve şükran borçları baki olmalıdır ki; aidiyetimiz benliğimize, benliğimiz bilincimize, bilincimiz de Ülkemize/ulusumuza hizmet edebilsin. Mustafa Fehmi KÜBİLAY (1906-1930); Eğitimci 24 yaşında genç bir Asteğmen. Cumhuriyetimize bekçilik ederken Mollalar tarafından başı kesilerek hayatının baharında yaşamı elinden alınmış. Menemen Kaymakamı gibi korkaklığı seçseydi yaşayacaktı. Ama O onursuz yaşamayı değil onurlu anılmayı yeğlemiştir. Bu onuru anımsamayanlar, duyumsamayanlar BALIK HAFIZALI olmakla kalmaz;  bilerek veya bilmeyerek delalet ve hıyanet içinde olurlar. Sizlerin, ‘bilmemek onların suçu değil, bu eğitim işi…’ dediğinizi duyar gibi oluyorum. Elbette beşikten-mezara kadar eğitimin gereğine yürekten inananlardanım. Ama buradaki vurdum duymazlığı/aymazlığı da ‘eğitim’ gerekçesiyle açıklayamayız. XXI. yüzyıl insanı nasıl nüfus kimlik bilgilerini bilme durumunda ise; Ülkesinin ve Ülkesi adına can verenlerin de ulusal kimlik bilgilerini bilme gibi bir yurttaşlık ödevinin olduğunu anabelleğine kazıyarak kaydetmesi gerekir diye düşünüyorum. Geçmişini bilmeyenin geleceğine değin/değgin düşünebilmesi, düşünce üretebilmesi sağlıklı olamaz. O nedenle; duyarlılık, farkındalık gibi insana özgü hasletler var. Bu hasletleri kuşanmayanlar, techizatsız asker gibi bir gün yenilmek, yok olmak, boşluğa düşmek, boş olduğunu hissetmek, öteleşmek ve ötekileşmek gibi yılkı atı misali kaderine terk edilmek, devredışı kalmak…kısacası, insandan ve insanlıkta koparlar/dışlanırlar. Bu insanın kendi kendine verdiği en ağır cezadır. Paylaşmakla, kaynaşmakla başlayan birlikteliklerden doğar Vatan ve Millet sevdası. Bu sevdanın farkındalığını yakalamak salt eğitimle olacak iş değil; aidiyetle, yürekle ve emaneti hıyanetsiz sürdürerek gelecek kuşaklara teslim edebilmekle başlar. İnsanlların yüreğine dokunabilmekle, acısına ağlayıp sevincine gülebilmekle örülen sosyal ilişkilerle sürer ve gözünüzü yumarken gözünüzün arkanızda kalmadığını görme düşüncesiyle ölebilmeyi becerebilmekle biter.İşte o zaman, insanlık sizi onurla yadedecektir. Gökkubbedeki hoş sedanızı dinleyecektir. Unutulmaması gereken; önemsemeyenlerin-önemsenmeyeceği/önemseyenlerin-önemseneceği gerçeğidir. Bu Vatan için, çöp kadar hizmeti olandan tüm milleti kurtararına kadar unutmadan zikredercesine şükran ve minnet duygularıyla anmamız birincil derecede yurttaşlık borcumuz olmalıdır. Tanrı tüm ulusumuzu değerlerimize karşın BALIK HAFIZALI olmaktan korusun ve kurtarsın.

Şakir GENÇ/Şair-Araştırmacı Yazar